Wroku 1782 przedsiębiorca Lajb Baczełes wybudował w podlwowskiej wsi Wybranówka pierwszą nowoczesną gorzelnię w zaborze austriackim. W roku 1810 syn założyciela, Meyer Baczełes, wkrótce nobilitowany jako Leopold Maksymilian Baczewski herbu własnego, przeniósł gorzelnię do Lwowa. Fabryka wyposażona była w najnowocześniejsze urządzenia destylacyjne, takie jak podwójna kolumna rektyfikacyjna Coffeya uruchomiona we Lwowie już w dwa lata po opatentowaniu wynalazku w Irlandii. Gorzelnia Baczewskiego zyskała wkrótce szeroki rozgłos, jako producent nie tylko spirytusu i wódki czystej, lecz także szerokiej gamy napojów aromatyzowanych – wódek smakowych, likierów i „rosolisów”. Zwieńczeniem sukcesu komercyjnego rodzinnego biznesu Baczewskich było uzyskanie przywileju i tytułu Cesarsko – Królewskiego Dostawcy Dworu wiedeńskiego (KuK Hoflieferant). W roku 1856 właścicielem firmy został prawnuk założyciela, Józef Adam Baczewski, absolwent Uniwersytetu Lwowskiego, który dzięki kolejnym inwestycjom, a przede wszystkim dzięki wprowadzeniu nowatorskich metod reklamy (bardzo ozdobnych i zróżnicowanych butelek – karafek oraz etykiet), uczynił ze swojej firmy największego producenta alkoholu w Polsce i jednego z największych w środkowej Europie. Jednocześnie wprowadził swoje produkty na rynki europejskie, zdobywając szereg nagród na międzynarodowych wystawach i rozszerzając tym samym międzynarodową renomę polskiej wódki. Firma eksportowała swoje produkty do wielu krajów europejskich (Niemcy, Francja, Wielka Brytania), a także na inne kontynenty (Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia) pod handlową marką J.A. Baczewski. W okresie II Rzeczypospolitej alkohole spod marki J.A. Baczewski cieszyły się niezmierną popularnością wśród ówczesnych elit.

Po śmierci Józefa prowadzenie rodzinnej firmy przejęli jego synowie – Henryk i Leopold, a w okresie międzywojennym wnukowie – Adam i Stefan.

Stefan Baczewski (ur. 1 grudnia 1892 we Lwowie, zamordowany przez sowietów 1940) – polski prawnik, przemysłowiec, honorowy konsul Republiki Austriackiej we Lwowie, radny Rady Miasta Lwowa, ofiara zbrodni katyńskiej.

Stefan Baczewski ukończył gimnazjum w Wiedniu. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1916 roku był urzędnikiem w c. k. Namiestnictwie we Lwowie. W 1920 roku został komisarzem okręgowym. W późniejszych latach wystąpił ze służby państwowej.

W okresie II Rzeczypospolitej, od 1920 roku, on i Adam Baczewski (ur. 1895, syn Henryka, brata Leopolda) kierowali rodzinną firmą J. A. Baczewski (nazwa od Józef Adam Baczewski), którą w przeszłości tworzył jego dziadek Józef (1829–1911) i ojciec Leopold (1859–1924, chemik, wykładowca na Akademii Rolniczej w Dublanach). Stefan Baczewski był współwłaścicielem i naczelnym dyrektorem firmy, dokonał rozbudowy fabryki i jej infrastruktury. Firma prowadziła zakrojoną na dużą skalę akcję reklamową, m.in. w latach 20. na terenie Targów Wschodnich we Lwowie została wzniesiona „wieża Baczewskiego” zaprojektowana w kształcie karafki (proj. architekt Erwin Wieczorek). W latach 30. firma Baczewskiego dostarczała swoje wyroby alkoholowe na statki pasażerskie SS Polonia i MS Piłsudski, a jej produkty były eksportowane do krajów Europy Zachodniej, w tym Paryża, Pragi i Wiednia. Oprócz wyśmienitej wódki czystej, destylowanej z ziemniaków, sławę zyskały morelówka, wiśniówka, borowiczka, pomarańczówka, jeżynówka oraz wiśniówka Baczewskiego. Oferta firmy obejmowała także rum, whisky, gin, likier jajeczny, orzechówkę, piołunówkę, krupnik i żubrówkę.

Firma JA Baczewski jako pierwsza w tej branży w Polsce rozpoczęła dostawy swoich wyrobów drogą lotniczą. Od 1930 samoloty przewoziły transporty wódek i likierów do Paryża, Wiednia i Pragi, gdzie otwarto salony sprzedaży najsłynniejszych polskich alkoholi. Już w roku 1924 wódki Baczewskiego reklamowano odpowiednimi napisami na samolocie Albatros B IIa rej. P-PAWA.

Dekretem z 4 stycznia 1924 roku Stefan Baczewski został mianowany konsulem honorowym Republiki Austriackiej w RP urzędującym we Lwowie. Początkowo sprawował urząd w pierwotnej siedzibie konsulatu, a latem tego samego roku przeniósł go do swojej własnej, nowo wybudowanej rezydencji przy ulicy Pełczyńskiej 35. W kwietniu 1929 roku został mianowany przez prezydenta Austrii Wilhelma Miklasa na urząd honorowego konsula generalnego i kierownika Konsulatu Republiki Austriackiej na obszar województw lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego z siedzibą we Lwowie. W 1932 konsulat został przeniesiony pod adres Ossolińskich 4. Po przyłączeniu Austrii do III Rzeszy z 12/13 marca 1938 roku Stefan Baczewski bezzwłocznie ustąpił z urzędu konsula.

Stefan Baczewski był także radnym Rady Miasta Lwowa. Pełnił funkcję radcy Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie. 12 lipca 1927 został wybrany członkiem komisji rozjemczej Giełdy Pieniężnej. W kwietniu 1928 został prezesem Związku Wielkich Fabryk Wódek Gatunkowych.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji sowieckiej na Polskę z 17 września 1939 roku fabryka alkoholi Baczewskich została najpierw zbombardowana przez Niemców, a po upadku Lwowa rozgrabiona przez Sowietów. Właścicieli aresztowali funkcjonariusze NKWD. Na wiosnę 1940 Stefan Baczewski został zamordowany podczas zbrodni katyńskiej. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 roku (został wymieniony na liście wywózkowej 71/2-50, oznaczony numerem 122). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni. W ramach zbrodni katyńskiej na terenach ukraińskich został zamordowany także Adam Baczewski.